High End in de Librije

Een echte eye-opener

Anita’s verjaardag stond eraan te komen en dat moest ik vieren met iets wat ze al heel lang op haar verlanglijst had staan. Eten bij een van de drie Nederlandse restaurants met drie sterren, de Librije in Zwolle. Er was alleen één klein detail, hoewel nog twee maanden te gaan, was ik eigenlijk te laat met het reserveren van een tafeltje voor twee. De gemiddelde wachttijd bij de Librije voor een diner ligt nog steeds ergens tussen de drie maanden en een jaar...

Daar was ik de laatste twee keer dat ik had geprobeerd een tafel te bemachtigen in de uitspanning van Jonnie en Thérèse Boer achtergekomen. Maar we kennen het spreekwoord over de ezel. Zou driemaal dan toch scheepsrecht worden? Het geluk lachte mij uiteindelijk toe, toen ik de Librije belde en hoorde dat er een annulering was op de eerste dag van het nieuwe seizoen. Zowel in het restaurant als in het hotel was er plaats voor ons. Het leek er sterk op dat mijn snode plan om mijn vrouw het ultieme culinaire cadeau te geven, zou gaan lukken.

Countdown

Toen ik de reservering eenmaal bevestigd had gekregen, was ik verheugd dat ik eindelijk een hartenwens voor Anita in vervulling kon laten gaan. Eindelijk was het me gelukt om een plaats in de Librije te bemachtigen. Niet alleen was ik voor het 10-gangen jubileumdiner gegaan, het was ook nog eens gelukt om de kamer van mijn voorkeur te krijgen. En dat is bijzonder handig als je je beseft dat bij dat bij elke gang een bijzondere wijn geschonken wordt, speciaal geselecteerd door Jonnie’s vrouw Thérèse die een van Nederlands betere sommeliers is. Hoe dan ook; het aftellen kon beginnen.

Alles in stijl

Een week voordat het zover was, kreeg ik de bevestiging van mijn vrienden bij Bentley dat ook zij iets bijzonders voor mij in petto hadden. Onder stringente voorwaarde dat de beoogde Bentley ‘s nachts achter slot moest blijven, kon ik zowaar de Mulsanne EWB meekrijgen. Omdat ik er toch wat kilometers mee moest maken om er iets van te vinden, kreeg ik opeens een geweldig idee. De Librije biedt namelijk naast overheerlijk eten en slapen ook valet parking. Ik kon zowaar het nuttige met het aangename verenigen. We zouden in stijl naar Zwolle afreizen.

Goede aandacht

Niets was minder waar, stijlvol was het minimaal. Dat vonden ze bij de Librije volgens mij ook, want uiteindelijk kon de imposante Bentley voor de deur onder permanente camerabewaking blijven staan. Veiliger dan dat kon ik niet wensen. Vanaf het moment van vertrek begon voor ons het totale ontzorgen en genieten dus al, maar dat werd na aankomst echt in een tandje hoger gezet. We waren wat aan de vroege kant, maar aan goede aandacht ontbrak het geenszins. We werden bijzonder hartelijk ontvangen en voor onze bagage werd gezorgd, terwijl de kamer in gereedheid werd gebracht. Anita kon nog een bezoekje aan de plaatselijke coiffeur brengen, terwijl ondergetekende nog even van het oude Zwolle kon genieten.

Tot in de puntjes

Na de frisse neus en een kersvers kapsel, konden we ons opfrissen in onze kamer. Het hotel van de Librije is overigens in hetzelfde bijzondere gebouw als het restaurant gehuisvest, dus vanaf het moment van betreden kon de ontstressing beginnen. Los van het gemak van het op een steenworp afstand kunnen crashen na een copieus diner, bleek de kamer een verlengstuk van de beleving die het restaurant ons had beloofd. Alles was er tot in de puntjes verzorgd, van de muziek die er speelt bij binnenkomst tot aan de discrete verwendoos die achteloos in het nachtkastje stond. In de Librije is verwennen de leidraad, da’s een ding dat zeker is.

Het grote genieten

Na ons klaargemaakt te hebben voor de avond, begaven wij ons naar de ontvangstruimte van de Librije. We zaten er samen met enkele andere gasten die allen toch net wat meer opgelaten waren dan anders. Ik bedoel, drie sterren is toch best een ding. De stemming werd nog eens verhoogd door het kopje thee met de eigengemaakte gin. Als het een graadmeter zou zijn voor wat ging komen, dan zat het wel snor. Zo lekker. Terwijl we een lijstje invulden met onze gegevens, voorkeuren en eventuele allergieën, gingen we ons steeds meer op ons gemak voelen. Het werd tijd om naar de ruimte te gaan, net voor het centraal gelegen restaurant, waar we naast een begroeting door Jonnie zelf ook de eerste mondvermaken gepresenteerd kregen. Goed Nederlands voor amuse bouche, bedoeld om de smaakpapillen in gereedheid te brengen voor wat komen gaat. Het grote genieten was al begonnen voor we ook nog maar een stap in het restaurant hadden gezet.

Als een koningspaar

Na een paar mondvermaken en enkele glaasjes tranen van Thérèse later, begaven we ons naar het culinaire walhalla gelegen op de overdekte binnenplaats. Het was bijna alsof we in de vrije natuur plaats mochten nemen. Grappig als je nagaat dat het gebouw vroeger dienst deed als gevangenis, Het Spinhuis van Zwolle. De zaalbrigade was in zwart tenue gestoken met daaronder vrolijke, doch stijlvolle gympen. De sfeer was er dan ook best vrij, sereen meer. En dat sloeg blijkbaar over op de bezoekers. Heel ontspannen allemaal. Ook weinig zakenlui, terwijl deze eerste dag van het seizoen toch een gewone doordeweekse dag was. Wat we zagen waren bijna allemaal blije en vrolijke gezichten waarvan het leek of ze stuk voor stuk iets te vieren hadden. We werden naar onze ronde tafel geleid en namen plaats op concave bank. De heerlijk zachte kussens om ons heen hadden als enige taak onze lijven rechtop te houden. Een steeds belangrijkere taak naarmate het diner vorderde. Die Bentley zat lekker, maar dit deed er niet veel voor onder. We voelden ons de koning te rijk en waren er helemaal klaar voor, zullen we maar zeggen. Zelfs het lederen tafelkleed wist mij op een gegeven moment te ontroeren in afwachting van wat zou komen. De wereld was perfect.

A brave new world

Tja, en toen begon de rollercoaster van lekkernijen. De gangen in detail beschrijven zou echt te ver gaan, maar al vanaf het eerste gerecht waren we diep geroerd. Alles, maar dan ook echt alles ademde het high end gevoel uit waarvan we in dit blad zo vaak de mond vol van hebben. Dit was eten met dubbele bodems, verdiepingen, dwaalsporen en verrassingen. Complex in beleving, maar eenvoudig qua inborst. En dan die rijkdom aan smaken, geuren, texturen, kleuren en emoties. Anita en ik zijn best wel iets gewend en ons verwachtingspatroon was dan ook echt hoog. Maar dit had werkelijk nergens iets mee te maken. Voor ons ging een geheel nieuwe wereld open. En net als bij een echt heel goede installatie waar de muziek voor je tot leven komt, kwamen ook hier eerst het kippenvel en daarna de waterlanders. Eten en drinken in de Librije is een ervaring die je als foodie of liefhebber echt een keer moet hebben meegemaakt. Het enige wat wij na ruim vier uur riant tafelen nog wilden, was onze voldane lijven in de supercomfortabele bedden vleien om ons op te maken voor het ontbijt. Dat zat namelijk ook nog in het arrangement, een sterrenontbijt.

Kwaliteit volgens Jonnie en Thérèse

Terugkijkend kan ik niet anders zeggen dat het verblijf in de Librije ons de ogen heeft geopend. Vanaf het eerste aperitief tot aan het overheerlijke ontbijt zijn we verwend met wat Jonnie en Thérèse Boer onder kwaliteit verstaan. Tot aan de flesjes water met het schijfje citroen die waren klaargezet in het koelkastje in de Bentley en de goodiebag die ze voor ons hadden bereid. We namen ons voor nooit meer genoegen te nemen met sub-par eten en drinken. Je kan nog beter twee weken pannenkoeken eten en sparen voor een echt goed hapje eten, dan naar de all you can eat Japanner gaan, om maar, met alle respect, een dwarsstraat te noemen. En dan heb ik het echt niet over alleen nog maar drie sterren restaurants, want er zijn genoeg leuke etablissementen in ons landje waar je gewoon goed en eerlijk te eten krijgt. En met liefde bereid, een niet te onderschatten ingrediënt. Dat gezegd hebbend moet ik bekennen dat ik al met een schuin hoofd naar De Leest in Vaassen en Inter Scaldes in Kruiningen heb gekeken, de andere twee restaurants met drie sterren. Dit smaakte namelijk serieus naar meer. Genieten op het allerhoogste niveau. Nog maar even aan de pannenkoeken en doorsparen maar. Lang leve de high end!

Kijk voor meer informatie op www.librije.com